De zandpatrijs is een kleine, op de grond levende vogelsoort die voornamelijk voorkomt in Noord-Afrika, het Midden-Oosten en delen van India. De wetenschappelijke naam is Ammoperdix griseogularis en hij behoort tot de familie Phasianidae. Hij wordt gekenmerkt door zijn zandbruine verenkleed met ingewikkelde patronen van zwarte en witte strepen.
Deze vogels komen vaak voor in woestijnen, droge graslanden en rotsachtig terrein met schaarse vegetatie. Het zijn alleseters die zich voornamelijk voeden met zaden, insecten en kleine reptielen. De zandpatrijs is een sociale vogel en komt meestal voor in groepen van 5-10 individuen. Ze zijn behoorlijk vocaal en communiceren door middel van een reeks kakelen en fluiten.
Tijdens het broedseizoen worden de mannetjes vocaler en gebruiken ze een unieke roep om de aandacht van potentiële partners te trekken. Hun broedseizoen varieert in hun verspreidingsgebied, afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel, water en klimatologische omstandigheden. Over het algemeen vindt het broedseizoen plaats van het einde van de winter tot het begin van de lente.
De zandpatrijs is een solitaire nestor en legt gemiddeld 6-12 eieren in een ondiepe inkeping op de grond. Het vrouwtje broedt de eieren alleen uit, die na ongeveer drie weken uitkomen. De kuikens zijn precociaal en kunnen binnen enkele uren na hun geboorte het nest verlaten.
Deze vogel wordt niet als bedreigd beschouwd, hoewel de jacht en het verlies van habitat grote zorgen baren in sommige delen van zijn verspreidingsgebied. In sommige culturen wordt de zandpatrijs beschouwd als een jachtvogel en wordt hij bejaagd voor zijn vlees of in gevangenschap gehouden voor recreatieve doeleinden.
Samenvattend is de zandpatrijs een kleine, maar fascinerende vogelsoort die zich heeft aangepast om te overleven in een woestijnachtige omgeving. Hoewel hij niet bedreigd is, moeten er inspanningen worden gedaan om zijn habitat te beschermen en de impact van de jacht op zijn populatie te verminderen.