De Pacifische zwarte eend is een watervogelsoort die voorkomt in Australië, Nieuw-Zeeland en sommige delen van de eilanden in de Stille Oceaan. Ze worden ook wel Anas superciliosa genoemd en komen vaak voor in zoetwaterhabitats zoals wetlands, moerassen, meren en rivieren.
Deze eenden zijn ongeveer 50 cm lang en meestal zwart van kleur, met een bruinachtige vacht en een witte streep over hun ogen. De geslachten lijken op elkaar, maar de mannetjes zijn vaak te herkennen aan hun iets grotere formaat. Ze hebben een breed scala aan geluiden, waaronder kwaken, blaffen en fluiten.
Het zijn nomadische vogels, die vaak naar gebieden trekken waar zoetwaterbronnen beschikbaar zijn. Pacifische zwarte eenden zijn zeer sociale dieren die het liefst in groepen leven en in groepen tot wel 100 vogels kunnen worden aangetroffen. Ze staan ook bekend om hun sterke vliegcapaciteiten, die ze gebruiken om te migreren naar verschillende broedplaatsen en voedselgebieden.
Pacifische zwarte eenden zijn omnivoren, die zich voornamelijk voeden met waterplanten, zaden en insecten. Ze eten ook kleine vissen en schaaldieren. Ze foerageren vooral overdag en zijn vooral 's ochtends en 's avonds actief.
Broeden gebeurt meestal in de herfst en winter in Australië en in de lente en zomer in Nieuw-Zeeland. Pacifische zwarte eenden zijn monogaam en paren voor een broedseizoen. Het vrouwtje bouwt een nest van grassen en bladeren, meestal in de buurt van het water, en legt er ongeveer zes tot acht eieren in. Na ongeveer een maand broeden zorgt het vrouwtje voor de jongen totdat ze oud genoeg zijn om te vliegen.
Hoewel Pacifische zwarte eenden niet als bedreigd worden beschouwd, wordt hun leefgebied bedreigd door menselijke activiteiten zoals ontbossing, verstedelijking en vervuiling. Het is belangrijk om hun leefgebied te behouden en hun populaties in de gaten te houden om hun overleving te garanderen.