De Taiga-bonengans is een grote vogelsoort die behoort tot de ganzenfamilie. Hij komt over het algemeen voor in Noord-Eurazië, inclusief Noord-Europa, Rusland en China. De wetenschappelijke naam is Anser Fabalis en hij is ook bekend als de bonengans, grauwe gans en toendra-bonengans, afhankelijk van de ondersoort.
De Taigabonengans is een trekvogel die zijn broedseizoen doorbrengt in de taigagebieden in Noord-Europa en Azië. Tijdens de winter trekken ze zuidwaarts naar gebieden als Japan, China en Zuid-Korea. De lichaamslengte van een volwassen vogel varieert van 70 tot 90 cm, met een spanwijdte van 135 tot 175 cm, waardoor het een grote vogel is die lange vluchten kan maken.
De Taiga-bonengans heeft een opvallend uiterlijk, met grijsbruine veren op zijn lichaam, zwarte en witte veren op zijn vleugels en een witte buik. Hij heeft een donkere kop en snavel, met een gelige of oranje vlek rond zijn ogen. Zijn kleur is aangepast om camouflage te bieden in de grasachtige moerassige habitat van de taiga.
De taigagans voedt zich met verschillende plantaardige materialen, waaronder grassen, sedges, bessen en granen. Hij voedt zich ook met waterplanten en soms met insecten. Deze vogels zijn monogaam en paren voor het leven. Het broeden vindt plaats in de lente en houdt in dat het mannetje baltsgedrag vertoont, zoals buigen en toeteren. Het vrouwtje kiest dan een nestplaats, meestal in de buurt van watermassa's of op eilanden, en bouwt een nest van plantaardig materiaal.
De Taiga-bonengans is een kwetsbare soort door habitatverlies en de jacht. Er zijn beschermingsmaatregelen genomen om hun broed- en overwinteringshabitat te beschermen. De vogel is ook opgenomen in verschillende internationale overeenkomsten, waaronder de Afrikaans-Euraziatische overeenkomst over trekkende watervogels, om hun behoud en overleving te garanderen.
Samenvattend is de Taigagans een prachtige vogel die biologisch uniek is en belangrijk voor het evenwicht van de ecosystemen waarin ze leven. Hun behoud zou een zorg moeten zijn voor de samenleving, omdat hun verdwijning zou betekenen dat ze een prachtig schepsel verliezen en als waarschuwingssignaal zouden dienen voor de escalerende milieuproblemen waar de planeet op dit moment mee te maken heeft.