De kolgans is een kleine ondersoort van de Canadese gans en komt algemeen voor in het westen van Noord-Amerika. Met een korte, dikke nek en een kleine snavel is de kolgans gemakkelijk te onderscheiden van zijn grotere familielid, de Canadese gans. Deze vogels hebben een duidelijke zwarte kop en nek met een witte vlek op de keel en wangen. Hun lichaamsveren zijn lichtbruin met verschillende tinten wit, grijs en zwart.
Kakelende ganzen staan bekend om hun kenmerkende roep, die luid is en vaak klinkt als een hoog gekakel. Het zijn sociale vogels die meestal grote groepen vormen, vaak gemengd met Canadese ganzen. Tijdens het broedseizoen komen Kakelganzen voor in Alaska en het Canadese noordpoolgebied. Ze bouwen hun nesten op de grond en geven de voorkeur aan gebieden in de buurt van water, zoals meren, rivieren en wetlands.
Het dieet van de kolgans bestaat voornamelijk uit grassen, sedges en andere planten, hoewel ze ook insecten en kleine ongewervelde dieren eten. Het zijn grazers en zullen zich vaak voeden door te grazen op grassen in grote velden.
Kakelganzen zijn trekvogels en overwinteren in gebieden waar ze open water en voedsel in overvloed vinden, zoals Californië, het noordwesten van de Stille Oceaan en Mexico. Tijdens hun jaarlijkse trek reizen ze in grote zwermen en kunnen ze duizenden kilometers afleggen.
Ondanks het feit dat het een vrij algemene soort is, werd de kolgans tot de 21e eeuw niet erkend als een aparte soort ten opzichte van de Canadese gans. Vandaag de dag hebben natuurbeschermingsinspanningen geholpen om de populaties van deze soort gezond te houden, hoewel habitatverlies en de jacht nog steeds een bedreiging vormen voor hun voortbestaan.
Samenvattend is de kolgans een fascinerende en sociale vogel die vooral in het westen van Noord-Amerika voorkomt. Met zijn aparte kenmerken en kakelende roep is het een unieke toevoeging aan de vogelwereld. Hoewel hij niet bedreigd is, zijn inspanningen voor natuurbehoud nodig om ervoor te zorgen dat deze vogels nog generaties lang kunnen gedijen.