De Labradorkopeend was een loopvogel die voorkwam op de oostkust van Noord-Amerika, voornamelijk in de regio Labrador in Canada. Men dacht dat het een trekvogel was, omdat hij 's winters naar het zuiden vloog en in de lente terugkeerde naar de kust van Labrador om te broeden.
Volwassen mannetjes van deze soort waren ongeveer 53-61 cm lang en wogen ongeveer 1,8 kg, terwijl vrouwtjes ongeveer 50-58 cm lang waren en ongeveer 1,4 kg wogen. Ze hebben een duidelijk zwart-wit patroon met witte buiken en zwart verenkleed op hun kop en nek. De snavel van de Labradoreend was zwart en breed aan de basis, terwijl hun poten en voeten oranje waren.
De vogel voedde zich voornamelijk met weekdieren, krabben en andere ongewervelde zeedieren, waarbij ze onder water foerageerden door tot 25 m diepte te duiken. Het is bekend dat ze broeden in afgelegen kustgebieden, meestal in rotsspleten of op open grond in de buurt van de kustlijn.
De vogelpopulatie is drastisch gereduceerd door overbejaging door de mens voor zijn vlees, veren en eieren. Daarnaast droegen het overmatig oogsten van vogeleieren door mensen, ontbossing en aantasting van de habitat door houtkap verder bij aan hun uitsterven.
De Labrador Eend werd voor het laatst waargenomen in 1875, waarna hij uitgestorven werd verklaard. Daarmee was hij pas de tweede Noord-Amerikaanse vogel die uitstierf, na de Great Auk in het midden van de 19e eeuw.
Verschillende factoren, waaronder het schieten door verzamelaars en de vernietiging van habitats, waren verantwoordelijk voor het uitsterven van de Labrador Eend. Ondanks pogingen om de vogelpopulatie in stand te houden, leverde dit niet veel succes op en het gebrek aan genetische diversiteit en een krimpende habitat verhinderden elke poging om de soort te herstellen.
De les die we kunnen leren uit het uitsterven van de Labradoreend is dat het behoud van bedreigde soorten moet beginnen lang voordat de populatie van de soort een kritieke fase bereikt. Het belang van habitatbehoud, een groter bewustzijn over de benarde situatie van de soort en het verminderen van menselijke activiteiten die kunnen leiden tot het uitsterven van de soort moet worden benadrukt om het risico van het verlies van andere soorten in de toekomst te voorkomen.