De Mees' nachtzwaluw, ook wel bekend als de Mozambikaanse nachtzwaluw, is een nachtzwaluwsoort die inheems is in zuidelijk Afrika. Het is een kleine vogel van ongeveer 20 cm lang met een spanwijdte van ongeveer 45 cm. Zijn verenkleed is overwegend bruingrijs, met ingewikkelde patronen van zwarte, bruine en witte veren op zijn vleugels en rug.
Deze vogels komen voornamelijk voor in de savannegebieden van oostelijk en zuidelijk Afrika, en worden vaak gezien in bossen, struikgewas en open graslanden. Het zijn nachtvogels die het grootste deel van de dag op de grond rusten of op lage boomtakken zitten. s Nachts zie je ze rondvliegen op zoek naar insecten, hun voornaamste voedselbron.
De Mees' nachtzwaluw heeft een unieke roep die kenmerkend is voor zijn soort. Het mannetje produceert een reeks scherpe, fluitende tonen die met regelmatige tussenpozen worden herhaald. Ze gebruiken deze roep om potentiële partners aan te trekken en hun territorium vast te stellen. Naast hun stemgeluid zijn ze ook gemakkelijk te herkennen aan hun opvallende fladderende vluchtpatroon met plotselinge richtingsveranderingen.
Het paarseizoen voor deze vogels vindt plaats tussen augustus en december. In deze periode vertoont het mannetje Mees' nachtzwaluwen vanuit de lucht om vrouwtjes aan te trekken. De vrouwtjes leggen eieren in ondiepe, stoffige depressies op de grond, waar ze opgaan in de omgeving om niet opgemerkt te worden door roofdieren. Het mannetje helpt bij het uitbroeden van de eieren tot ze uitkomen en beide ouders zijn samen verantwoordelijk voor de verzorging van de jongen.
De Meesnachtzwaluw wordt op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten van de IUCN beschouwd als een "minst zorgwekkende" soort, vanwege zijn wijdverspreide verspreiding en relatief stabiele populatie. Verlies en achteruitgang van habitats vormen echter een potentiële bedreiging voor hun populatie. Deze vogels worden ook bejaagd voor hun vlees en veren, die gebruikt worden voor traditionele medicijnen en kleding. Behoudsinspanningen om hun habitat te beschermen en hen bewust te maken van hun belang in lokale ecosystemen zijn essentieel voor hun toekomstig voortbestaan.