De Andesgans, ook bekend als de Magelhaangansgans, is een grote watervogel die vaak voorkomt in de open graslanden, wetlands en hooggelegen meren van Argentinië, Chili, Peru en Bolivia. Deze vogelsoort valt op door zijn opvallende zwart-witte verenkleed, lange nek en brede vleugels waarmee hij lange afstanden kan vliegen.
De Andesgans is ongeveer 60 tot 75 cm lang en heeft een spanwijdte van ongeveer 1,3 m. Het mannetje en vrouwtje hebben hetzelfde verenkleed, maar het mannetje is iets groter. De kop en nek van de vogel zijn wit, terwijl de bovendelen en vleugels donkergrijs tot zwart gekleurd zijn. De onderste delen van de vogel, waaronder de buik en ondervleugels, zijn wit. De vogel heeft lange en stevige poten en een brede snavel die speciaal is aangepast om in de modder en het ondiepe water te grazen.
Het dieet van de Andesgansvogel bestaat voornamelijk uit watervegetatie, gras, kruiden en af en toe kleine ongewervelde dieren. De vogel is over het algemeen monogaam en zeer territoriaal tijdens het broeden. Het broedseizoen vindt meestal plaats tijdens het natte seizoen tussen november en februari, waar de vogel zijn nesten maakt in grasgebieden dicht bij water. Het vrouwtje legt gemiddeld vier tot zes witte eieren en broedt ze ongeveer een maand uit.
De Andesgans wordt met veel bedreigingen geconfronteerd, waaronder vernietiging van habitats, jacht en predatie door geïntroduceerde soorten zoals vossen en honden. Ondanks deze bedreigingen is de populatie relatief stabiel en staat de soort op de lijst van "minst zorgwekkend" van de International Union for Conservation of Nature.
Samenvattend is de Andesgans een unieke en ontzagwekkende vogelsoort die zich goed heeft aangepast aan zijn habitat. Ondanks de toenemende bedreigingen door menselijke activiteiten is de vogelpopulatie stabiel gebleven. Er moeten inspanningen worden gedaan om hun habitat te beschermen, de jacht te beperken en de impact van geïntroduceerde roofdieren te verminderen om hun voortbestaan op lange termijn te garanderen.