De moerasfregolijn, ook wel moeraspatrijs genoemd, is een vogelsoort die voorkomt in de moerasgebieden van India, Pakistan, Bangladesh en Sri Lanka. Hij behoort tot de familie Phasianidae, waartoe ook fazanten, kwartels en patrijzen behoren. De moerasfazant is een middelgrote vogel met een lengte van ongeveer 30-35 cm en een gewicht van ongeveer 400-500 gram.
De moerasfranje heeft een kenmerkend uiterlijk, met zijn donkerbruine veren en wit omrande nek. Hij heeft ook een roodbruine vlek op zijn voorhoofd en een witachtige keel. De mannetjes en vrouwtjes lijken op elkaar, maar het mannetje heeft een iets langere staart en een meer uitgesproken kopkam dan het vrouwtje. De moerasfranje heeft een sterke, gebogen snavel, die hij gebruikt om wortels, insecten en kleine dieren uit de grond te graven.
De moerasfregolijn is een grondbewoner en is het meest actief in de vroege ochtend en late namiddag. Ze zijn meestal te vinden in paren of kleine groepen van maximaal zes vogels. Tijdens het broedseizoen, dat duurt van februari tot augustus, worden ze territorialer en agressiever tegen andere moerasfranken. Het vrouwtje legt ongeveer 4-6 eieren in een ondiep nest op de grond, die vervolgens door zowel het mannetje als het vrouwtje worden uitgebroed gedurende ongeveer 19-21 dagen.
De moerasfregolijn is een omnivoor, die zich voedt met verschillende insecten, spinnen, slakken, wormen en zaden. Ze zijn een belangrijk roofdier in sommige moerasecosystemen en helpen de insectenpopulaties onder controle te houden. De soort wordt echter bedreigd door habitatverlies en de jacht. Het droogleggen van moerasgebieden en het veranderen van moerasgebieden in landbouwvelden en stedelijke gebieden heeft een groot deel van het leefgebied van de moerasfranje vernietigd. Daarnaast wordt er in sommige gebieden op de vogel gejaagd voor voedsel en sport, waardoor de populatie nog verder is afgenomen.
Er worden inspanningen gedaan om de moerasfregolijn en zijn leefgebied te behouden. Beschermde gebieden, zoals nationale parken en wildreservaten, zijn opgericht om de natuurlijke habitat van de vogel te behouden. Natuurbeschermers werken ook samen met lokale gemeenschappen om duurzame landbouwpraktijken te promoten en mensen bewust te maken van het belang van wetlands en de soorten die ervan afhankelijk zijn. Met de juiste instandhoudingsmaatregelen wordt gehoopt dat de moerasfranjoen nog jaren in zijn moerashabitat zal gedijen.