De paradijselijke bergeend, ook wel de Nieuw-Zeelandse bergeend genoemd, is een prachtige en opvallende vogel die inheems is in Nieuw-Zeeland. Hij staat bekend om zijn opvallende en contrasterende kleuren - het mannetje heeft een zwarte kop, nek en borst met een groene iriserende glans, terwijl het vrouwtje een witte kop, kastanjekleurig lichaam en een opvallende witte oogring heeft.
Deze eenden leven het liefst in open graslanden, rivierbeddingen en riviermondingen, en je kunt ze vaak zien eten van zaden, grassen en insecten. Deze vogels staan ook bekend om hun lange levensduur, ze kunnen in het wild wel 20-25 jaar oud worden.
Tijdens het broedseizoen worden de mannelijke paradijselijke bergeenden territoriaal en verdedigen ze fel hun nestplaats. Ze maken gebruik van een verscheidenheid aan verschijningen en oproepen om te communiceren met hun partner en andere mannetjes om hun dominantie te laten gelden. Dit zijn onder andere kopduiken, het optillen van de staart en het buigen van de snavel. De vrouwtjes leggen 5-12 eieren die ongeveer 30 dagen broeden.
Paradijselijke bergeenden zijn geen trekvogels en komen het hele jaar door in heel Nieuw-Zeeland voor. Ze worden zowel cultureel als ecologisch zeer gewaardeerd. Maori-stammen beschouwen bergeenden als een taonga of schat, en hun eieren waren ooit een delicatesse. Tegenwoordig zijn ze wettelijk beschermd en is de jacht streng gereguleerd.
In de loop der jaren hebben paradijselijke bergeendenpopulaties te kampen gehad met uitdagingen als gevolg van habitatvernietiging, predatie en concurrentie van geïntroduceerde soorten. Inspanningen voor natuurbehoud hebben geholpen om hun populatie te stabiliseren en te behouden, en vandaag de dag zijn er naar schatting 120.000 paradijselijke bergeenden in heel Nieuw-Zeeland.
Over het algemeen is de Paradijs bergeend een fascinerende vogel met een unieke schoonheid en culturele betekenis. Door hun aanpassingsvermogen en veerkracht zijn ze een belangrijk onderdeel van het ecosysteem en erfgoed van Nieuw-Zeeland.